Animasal, bir büyüme sancısı olsa gerek.
Birisi var. Yollarda yürüyor, etrafına bakıyor ve sorularının cevabını arıyor. Her şeyin farkında olmak gibi bir gayesi var. Oyunların kuralını bozup mutlu olmak istiyor. Anılarına özlemle, geleceğe ise bir miktar korkuyla bakmaya çalıştığı bir geçiş döneminde. Kendisine ait olmayan yollardan geçtiğinin/geçmeye çalıştığının farkına vardığı bir zamanda. Büyüyor. Büyüdükçe ruhunu alıyor, ruhsuzlar dünyası.
Farklı tınıların eşliğinde melankoli, mutluluk ve boş vermişlik arasında geziniyor bu albüm. Anima’nın ilk ve son albümü. Sorumluluklar artarken ve gerçek hayatı gün geçtikçe daha da çok deneyimlerken kaçıp ona sığınmakta fayda var.
Comments