Teoman, geçtiğimiz hafta yayınlanan "Newrozumun Zindanı" ile Ocak 2025'te çıkması planlanan bir sonraki (ve belki de son) albümü "Ben, Zargana, Deus Ex Machina"yı şimdiden haberliyor. Bu bir konsept albüm. Bunaltıcı ve kasvetli bir varoluş sancısı. Bulunduğumuz 10 yıl'dan bağımsız, bildiğimiz Teoman!
Bu hafta, Gazete Oksijen'de Alper Bahçekapılı'nın Teoman ile röportajı, 55 yaşındaki bir Teoman'ı alıyor odağına. Hayatındaki karanlıkları, üretim anlarıyla iyileştirmeye çalışan, "Koyu Antoloji" kafesinde hikâyeler anlatarak dününü ve bugününü sahiplenen bir Teoman ile karşı karşıyayız.
"Artık dinleyici eskiden olduğu gibi albüm değil, tekli şarkı dinlemeye alıştı. Konsept albüm olmayacaksa albüm yapmak bana artık mantıklı gelmiyor."
Teoman'ın kariyerini, özel hayatı ya da müzik-sinema arasındaki tercihleri üzerinden inişli-çıkışlı dönemlerle tanımlamak çok kolay. Diskografisinin 2000'lerdeki gücüne dayanıp hâlâ kendisinden hit'ler beklemek ve hatta bir düşüş grafiği çizmek...
Oysa onu bir hikâye anlatıcısı olarak görmek ve Türkiye'nin şehir ozanları geleneğinde iz bırakan nadir isimler arasında ölümsüzleştirmek de bir başka seçenek. Teoman şüphesiz ki hep olduğu yerde, çok daha özgür bir biçimde hareket ediyor. Bu belki de 55 yaşında olmanın ve bugünkü konumunun getirdiği en büyük avantaj.
"Koyu Antoloji" ve "Ben, Zargana, Deus Ex Machina" tam da bu bağlamda, onun söz oyunlarında ve şairliğinde kaybolmayı tercih edenlere yönelik iki çok önemli basamak.
"Yıllar evvel Sessiz Eller’i, Mutlu Son’u yazmış bir adamın geleceği yerler burası olmalı. Ben artık altı satırlık, insanların ellerini havaya kaldırması için şarkılar yazamam. Bana ayıp geliyor."
Kaynak: @gazete.oksijen / Teoman: Acı çeken bir sanatçı değilim | @alper.bahcekapili
📸: Teoman/Facebook
コメント